"Zijn de mensen nog wel bereid om spellen te spelen?" en "Er is toch al een overaanbod?" Dit zijn twee vragen die ik regelmatig te horen krijg. Ik begrijp dat ze gesteld worden, maar eigenlijk zijn ze niet relevant. Het aantal spellen is verwaarloosbaar als je het vergelijkt met de hoeveelheid nieuwe boeken en CD’s die jaarlijks op de markt worden gebracht. Als men op bepaalde tijdstippen al wordt geconfronteerd met iets dat op een overaanbod lijkt, bijvoorbeeld op het einde van het jaar, dan is het van "speelgoed" en van allerhande "gadgets", niet van volwaardige spellen. Neem de proef op de som: stap een willekeurige speelgoedzaak binnen, zoek de gezelschapsspellen en tel de titels. In de meeste gevallen kom je niet eens aan twintig en vaak zijn het dan nog kinderspellen, aangevuld met een paar kaskrakers die al decennia meegaan. Dus, eigenlijk is het net andersom: het aanbod gezelschapsspellen die ook voor adolescenten en volwassenen boeiend zijn, is bedroevend klein, zeker dat van de abstracte 2-persoonspellen.

Net zoals muziek en literatuur resorteert het abstracte denkspel onder "cultuur". In Duitsland bijvoorbeeld hebben een aantal zichzelf respecterende kranten en tijdschriften naast een boeken- en CD-rubriek ook een spellenrubriek. In België is dat niet het geval. De media besteden nauwelijks aandacht aan dit onderwerp, waardoor de meeste mensen er enkel mee geconfronteerd worden wanneer ze de zoveelste Sinterklaas-catalogus in de brievenbus vinden. Dit geeft een totaal vertekend beeld. Sinterklaas - om bij hetzelfde voorbeeld te blijven - is nu eenmaal een kinderfeest en de waar die in catalogi wordt aangeprezen is bedoeld om kinderen in extase te brengen. Maar dit zegt niets over spellen in het algemeen. De kinderboekjes die er vaak in staan, zijn ook niet representatief voor al wat onder de noemer "literatuur" valt.

Twintig jaar geleden werd ook beweerd dat boeken zouden verdwijnen; het heette dat mensen hoe langer, hoe minder bereid waren nog een boek ter hand te nemen en als hoofdreden werden de groeiende populariteit van de televisie en de plotse opkomst van de computer aangehaald. Deze bewering is verkeerd gebleken. Het boek bestaat nog steeds en mensen zullen altijd blijven lezen, tenminste zolang er boeken worden uitgegeven die het lezen waard zijn. Precies hetzelfde geldt voor spellen en dus geldt ook precies dezelfde voorwaarde om de mensen te laten spelen. Namelijk: er moeten goede spellen uitgegeven worden. En hier wringt het schoentje. Ze worden nog wel uitgegeven, maar haast niemand weet ervan.

Onder de noemer “Het Andere Spel” hopen wij duidelijk te kunnen maken dat er nog "andere" spellen bestaan, spellen die helemaal niet thuishoren in welk "overaanbod" dan ook. Het doel is om ons, naast spelers die reeds van spellen houden, vooral te richten tot adolescenten en volwassenen die zich al dan niet bewust hebben gedistantieerd van spellen in het algemeen. Hiermee bedoelen wij niét degenen die nooit interesse hebben gehad en dat ook nooit zullen hebben, wél zij die hun interesse hebben verloren en/of een afkeer hebben gekregen van de vaak agressieve en oppervlakkige commerce die errond hangt.

Wij zien echt wel in dat het tijdsbeeld dicteert om massaproducten op de markt te brengen en zijn niet van plan ons tegen deze tendens te verzetten. Integendeel, het is precies de éénzijdigheid van het huidige aanbod, die een zee van ruimte heeft gecreëerd voor het ándere. Die vrije ruimte willen wij benutten. Wij willen duidelijk maken dat Het Andere Spel niet gaat over gadgets voor de allerkleinsten. De spellen die wij tonen zijn niet zomaar hebbedingetjes, maar spellen die in de beste traditie boeiend en verrassend zijn. Een goed spel is ruim de moeite waard om in goed gezelschap vrije tijd aan te besteden. Dat was zo, dat is zo, en dat zal altijd zo zijn. Als wij die boodschap kunnen overbrengen, dan zijn wij ervan overtuigd dat, net zoals veel mensen zijn blijven lezen, er ook velen zullen blijven spelen.